Wikplayer

Δευτέρα 20 Μαρτίου 2017

Fata Morgana

Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό
στάλα τη στάλα συναγμένο απ' το κορμί σου
σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο αλγερινό,
που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν.

Στρείδι ωκεάνειο αρραβωνιάζεται το φως.
Γεύση από φλούδι τού ροδιού, στυφό κυδώνι
κι ο άρρητος τόνος, πιο πικρός και πιο στυφός,
που εναποθέτανε στα βάζα οι Καρχηδόνιοι.

Πανί δερμάτινο, αλειμμένο με κερί,
οσμή από κέδρο, από λιβάνι, από βερνίκι,
όπως μυρίζει αμπάρι σε παλιό σκαρί
χτισμένο τότε στον Ευφράτη στη Φοινίκη.

Χόρτο ξανθό τρίποδο σκέπει μαντικό.
Κι ένα ποτάμι με ζεστή, λιωμένη πίσσα,
άγριο, ακαταμάχητο, απειλητικό,
ποτίζει τούς αμαρτωλούς πού σ' αγαπήσαν.

Rosso romano, πορφυρό της Δαμασκός,
δόξα τού κρύσταλλου, κρασί απ' τη Σαντορίνη.
Ο ασκός να ρέει, κι ο Απόλλωνας βοσκός
να κολυμπάει τα βέλη του με διοσκορίνη.

Σκουριά πυρόχρωμη στις μίνες τού Σινά.
Οι κάβες τής Γερακινής και το Στρατόνι.
Το επίχρισμα. Ή άγια σκουριά πού μας γεννά,
μας τρέφει, τρέφεται από μας, και μας σκοτώνει.

Καντήλι, δισκοπότηρο χρυσό, αρτοφόρι.
Άγια λαβίδα και ιερή από λαμινάρια.
Μπροστά στην Πύλη δύο δαιμόνιοι σπαθοφόροι
και τρεις Άγγελοι με σπασμένα τα κοντάρια.

Που θ' έρχεσαι; Απ' τη Βαβυλώνα.
Που πας; Στο μάτι τού κυκλώνα.
Ποιαν αγαπάς; Κάποια τσιγγάνα.
Πώς τη λένε; Φάτα Μοργκάνα.

Πάντα οι κυκλώνες έχουν γυναικείο
όνομα. Εύα από την Κίο.
Η μάγισσα έχει τρεις κόρες στο Αμανάτι
και ή τέταρτη ειν εν αγόρι μ' ένα μάτι.

Ψάρια πού πετάν μέσα στην άπνοια,
όστρακα, λυσίκομες κοπέλες,
φίδια τής στεριάς και δέντρα σάπια,
άρμπουρα, τιμόνια και προπέλες.

Να 'χαμε το λύχνο τού Αλαδίνου
ή το γερό νάνο απ' την Καντώνα.
Στείλαμε το σήμα τού κινδύνου
πάνω σε άσπρη πέτρα με σφεντόνα.

Δαίμονας γεννά τη νηνεμία.
Ξόρκισε, Allodetta, τ' όνομα τού.
Λούφαξεν ο δέκτης τού ασυρμάτου,
και φυλλομετρά τον καζαμία.

Ο άνεμος κλαίει. Σκυλί στα λυσσιακά τού.
Γεια χαρά, στεριά, κι αντίο, μαστέλο.
Γλίστρησε ή ψυχή μας από κάτου,
έχει και στην κόλαση μπορντέλο.

Νίκος Καββαδίας - Τραβέρσο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου